Rzeczownik

  1. rodzaje:

Rzeczowniki w języku hiszpańskim występują wyłącznie w rodzaju męskim oraz żeńskim. Dodatkowo tworzenie żeńskiej formy rzeczownika jest dosyć proste – wystarczy bowiem znać zaledwie kilka zasad. Otóż, w przypadku rzeczowników zakończonych na –o, literę tę zamienia się na „a”, na przykład: un machacho – un machacha; chcąc utworzyć rzeczownik rodzaju żeńskiego od rzeczownika rodzaju męskiego zakończonego spółgłoską, wystarczy dodać literę „a”, na przykład: un vendedor – una vendedora; niektóre rzeczowniki posiadają taką samą formę męską i żeńską- w ich przypadku w celu odróżnienia, z jaką rodzajem mamy do czynienia, stosuje się odpowiednie rodzajniki, na przykład: un turista – una turista; w niektórych przypadkach rzeczowniki w formie męskiej i żeńskiej są zupełnie różne, na przykład: un actor – una actriz;

  1. liczba pojedyncza i mnoga:

Sposób tworzenia liczby mnogiej rzeczowników w języku hiszpańskim jest uzależniony od końcówki rzeczownika w liczbie pojedynczej. W związku z tym istnieją dwa podstawowe sposoby tworzenia liczby mnogiej:

– w przypadku rzeczowników, które w zakończeniach posiadają samogłoski nieakceptowane, bądź litery takie jak: á, é, ó, tworząc liczbę mnogą należy do zakończenia wyrazu dodać spółgłoskę „s”, na przykład: un lago – unos lagos (jezioro – kilka jezior);

– w przypadku rzeczowników, które w zakończeniach posiadają samogłoskę akcentowaną (í, ú), tworząc liczbę mnogą należy na końcu wyrazu dodać „es”, na przykład: un ordenador – unos ordenadores (komputer – kilka komputerów);

– wyjątki: rzeczowniki posiadające wyłącznie formę liczby pojedynczej (tak jak w przypadku języka polskiego jest to na przykład zdrowie – la salud) lub wyłącznie formę liczby mnogiej (także podobnie jak w języku polskim będą to na przykład spodnie: los pantalones); rzeczowniki posiadające wyłącznie formę pojedynczą, pomimo tego, że w tłumaczeniu na język polski będą w liczbie mnogiej, przykładem mogą być tutaj pieniądze – el dinero, które w j. hiszpańskim występują w liczbie pojedynczej i rodzaju męskim;

  1. skróty literowe:

W języku hiszpańskim występują takie skróty literowe jak: EE UU, Avda., Pza.;

  1. rzeczowniki pospolite:

W języku hiszpańskim poprzedzane są wyrazami określającymi czyli zaimkiem lub rodzajnikiem;

  1. rzeczowniki policzalne i niepoliczalne:

Policzalne podobnie jak w innych językach oznaczają osoby i przedmioty, które da się policzyć, niepoliczalne natomiast takie, których policzyć się nie da; ponadto w przypadku rzeczowników niepoliczalnych nie istnieje liczba mnoga i zazwyczaj nie stawia się przed nimi rodzajnika;

  1. rzeczowniki konkretne i abstrakcyjne:

W przypadku rzeczowników konkretnych w hiszpańskim poprzedza się je zaimkiem bądź rodzajnikiem; mogą wystąpić one w liczbie mnogiej; biorąc pod uwagę rzeczowniki abstrakcyjne należy zauważyć, że przeważnie występują w liczbie pojedynczej i zawsze stawia się przed nimi rodzajnik określony;

  1. rzeczowniki złożone:

Składają się z dwóch elementów, na przykład: parasol – el paraguas;

  1. nazwy własne:

Zapisywane są z wielkiej litery, a występowanie przed nimi rodzajnika określonego uzależnione jest od tego czy rzeczownik pojawia się w połączeniu z wyrażeniem przymiotnikowym (wtedy zapisujemy rodzajnik) czy też nie (wtedy go pomijamy); rodzajnikiem poprzedza się także niektóre nazwy geograficzne, na przykład: góry Pireneje – los Pirineos;